Hopelijk hebben jullie al een geweldige Kerst gehad? Weet je wat ik altijd zo vreemd vind aan deze periodes? In mijn hoofd lijkt het altijd of er een bepaalde sfeer zou moeten zijn wanneer het het einde van het jaar is of Kerstmis. En eigenlijk zijn de feestdagen er al voor ik het zelf volledig door heb. En dan zeg ik ieder jaar weer opnieuw: "Ik heb echt helemaal nog geen kerstsfeer" (alsof die er zelfs bestaat?) Maar het jaar is dus weeral bijna voorbij? En net nu ik helemaal gewoon was geworden aan het getal en geen '2015' meer schreef op een blad wanneer ik de datum erop moest noteren (oke nee, ik ben wel een beetje aan het overdrijven nu :) )

Gisteren was de dag waarop ik officieel volwassen werd... (toch volgens 'het boekje' laat ik het zo zeggen.haha) Vroeger keek ik altijd zo hard uit naar  om achttien te worden. Het leek toen alsof vanaf het moment dat je die leeftijd had gehaald, het altijd zo ging blijven. De realiteit is natuurlijk iets anders. Maar ik denk gewoon het feit van ouder worden wel iets moois heeft. Het wordt vaak als iets negatiefs omvat, maar ik vind gewoon het idee van door je leven als een verhaal te zien zo mooi. Jezelf als hoofdpersonage die er altijd bij je is... Het is een manier van hoe ik ernaar kijk, die me altijd zo een warm gevoel geeft. Haha, tja dit eventjes over het ouder worden. 

Een tijdje geleden bezochten Lise, Britt en ik het Verbeke Foundation museum. (Ik ben altijd zo ongelofelijk blij om deze meisjes nog eens te zien.) De werken die in het museum werden gepresenteerd waren allemaal zo verschillend en uiteenlopend. Van dode dieren to schattige illustraties aan de muur. Zo had iedereen wel hun 'dingetje' waar ze van hielden. 

Hi! Hopelijk hebben jullie allemaal al een geweldige week gehad? Vorige keer sprak ik over dat ik foto's was gaan nemen met Lise, Britt, Klaartje, Bjorn en Lau. Ik kan je vertellen dat ik echt nog nooit zo een avontuurlijke meeting heb meegemaakt. Haha en dan overdrijf ik ook helemaal niet. Ik zal jullie niet te lang laten wachten op het verdere verhaal natuurlijk. ;) 

Het lijkt of ik het wel terug opnieuw moet zeggen: "het lijkt weeral lang geleden." Maar dat is het ook. Plus: ik mis zo mijn kleine routinetje die ik had. Ik heb zo vaak van die leuke ideetjes gehad die ik zou kunnen plaatsen hier op mijn blog. Maar iedere struggle die elke blogger (wauw ik voel me zo professioneel als ik mezelf daar zo mee bij noem... :') ) wel kent (denk ik toch?) tijd vrijmaken (of course) en ook hét licht. Ja, je hebt het goed gelezen: het licht. 'S avonds kom ik altijd laat thuis van school en het wordt steeds weer vroeger en vroeger donker... Misschien moet ik eens proberen op de één of andere manier mooie foto's te maken met het licht van een lamp, kan misschien nog wel interessant zijn... Ja, dus je ziet het al aankomen: in één van de volgende blogposts ga ik erg veel moeite steken in het maken van iets of wat aanvaardbare foto's met kunstlicht. Kan misschien nog iets zijn om naar uit te kijken. Haha

Vakantie... (Pas op! hier komt het meest 'cliché-achtige-uitspraakje-van-de-dag') De vakantie gaat altijd zo snel voorbij. En ja, het is ook helemaal waar. Ik ben zeker niet de enige die volle lijstjes maakt met dingen die ze dan allemaal wel niet in de vakantie kunnen doen. En helaas zijn zo een lijstjes vaak ook gedoemd om niet helemaal gevolgd te worden. Arm lijstje... Hoe graag we het ook zouden willen. (Maar hey, het is altijd leuk om zo een lijstje te maken en een beetje weg te dromen.) Wat er dus bijvoorbeeld al zeker drie jaar op zo van die vakantielijstjes van mij staat is: Mijn kamer schilderen... Nog steeds heeft mijn kamer diezelfde 'prinsessenkleur' Wat mooi :') *Sarcasme. Vaak zit ik tijdens al die productieve dingen die ik wel niet zou kunnen doen gewoon naar films en series te kijken. Shame on you

Ik kan het echt niet geloven. Eindelijk is het vakantie. Hét moment waar ik al maanden naar verlangde is er. Deze ochtend sprong ik bijna letterlijk uit mijn bed. Ik heb zoveel ideeën en plannen om  deze vakantie te doen. Binnen twee dagen ben ik (hopelijk) afgestudeerd. School is dan officieel gedaan. Nu nog eventjes wachten vol onwetendheid en een beetje spanning op de resultaten... Komt wel goed zeker?

 Hopelijk hebben jullie al genoten van het dit weekend. De laatste twee weken heb ik bijna niets anders gedaan dan getekend en nog eens getekend. (En ik kan je verzekeren: mijn kamer begint er echt onder te lijden... Het papier ligt letterlijk overal in die kleine kamer van mij.) Vrijdag is de grote dag. Met andere woorden: dé eindjury. Het dringt nog niet echt tot mij door dat het al bijna zover is. Het lijkt of ik al dromend meega met de stroom. Misschien komt er deze week wel een moment dat ik het volledig besef.

Wauw, het is weer een hele tijd geleden sinds ik nog eens stil heb gezeten en wat getypt voor mijn computer. Alle deadlines van het school komen steeds dichter en dichterbij. Ik kan het bijna niet geloven dat school bijna officieel gedaan is. Stiekem voel ik me nog steeds dit kleine meisje dat haar eerste voetstappen zette in de middelbare school. En om nu te zien dat ik nog maar een halve maand te gaan heb is werkelijk irreëel. En sta ik hier weer te praten over hoe oud ik me wel niet voel op het moment en hoe ongelofelijk snel alles wel niet gaat. Haha precies of ik al tachtig jaar ben ofz... Nee nee ik zal hier maar stoppen met mijn 'oude wijze' woorden. 

Volledig onvoorbereid wandelde ik de Meir af in Antwerpen. Het was vandaag dat ik mijn eerste intagram meeting ging hebben. Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten dus deed er vrij rustig over. Tot het moment dat het dichterbij kwam en toen werd het plots zeer spannend. Samen met Lise en Britt had ik afgesproken aan Centraal Station. (Misschien wel ons 'nostalgische' plekje aangezien we daar altijd afspreken... Haha) Samen keken we rond of we niet nog veel mensen zagen die er 'fancy' bijliepen met een fototoestel rond de hals of in de hand. 

Met mijn fototoestel in de hand stap ik dit bosje door. Tussen de bloemen en bomen zet ik me eventjes neer en rust. De wind waait zo dat de witte blaadjes rond mij vliegen. Dit is dus hoe lente voelt.

Wauw, wat een zalige dagen zijn het wel niet geweest. Ik word echt meteen gelukkig wanneer ik 's morgens opsta en zie hoe een goed weer het wel niet is. Het lijkt wel of ik plots alles en heel de wereld aankan. Misschien een beetje overdreven maar toch... Ik heb het best wel gemist. 

En plots is het alweer vakantie. ik weet dat veel onder jullie misschien wel vonden dat het niet zo snel vooruit ging, maar ik had echt niet het gevoel dat het al zover was. Ik kijk naar buiten en zie hoe de zon nog schijnt. En dit dan nog wel om zeven uur 's avonds. Het is bijna ongeloofwaardig en toch. Ik zou nog naar buiten kunnen gaan en foto's gaan nemen, of wandelen? Echt geweldig eigenlijk. Ondanks dat ik niet kan geloven dat het al lente is voelt het toch een hele lange tijd geleden sinds ik dit 'zomer/ lente - gevoel' heb gehad. Ik geniet er zo van.