Volledig onvoorbereid wandelde ik de Meir af in Antwerpen. Het was vandaag dat ik mijn eerste intagram meeting ging hebben. Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten dus deed er vrij rustig over. Tot het moment dat het dichterbij kwam en toen werd het plots zeer spannend. Samen met Lise en Britt had ik afgesproken aan Centraal Station. (Misschien wel ons 'nostalgische' plekje aangezien we daar altijd afspreken... Haha) Samen keken we rond of we niet nog veel mensen zagen die er 'fancy' bijliepen met een fototoestel rond de hals of in de hand.
Wauw, wat een zalige dagen zijn het wel niet geweest. Ik word echt meteen gelukkig wanneer ik 's morgens opsta en zie hoe een goed weer het wel niet is. Het lijkt wel of ik plots alles en heel de wereld aankan. Misschien een beetje overdreven maar toch... Ik heb het best wel gemist.
Ik laat mijn vingers glijden over het toetsenbord. Het voelt geweldig om nog eens wat te typen voor mijn blogje. En ja, jullie weten wel hoe graag ik dat doe. ;) Ik overdrijf werkelijk niet als ik jullie vertel dat ik de hele dag bezig ben geweest voor school. Mijn scriptie moet na de vakantie klaar zijn en daar zit ik dan. Plots de laatste week van de paasvakantie: 'Hey, Helene eigenlijk zou je er een dringend aan moeten beginnen...' En ja, ik snap mezelf soms echt niet waarom ik er altijd zo laat aan begin. Ik stel het steeds maar uit en dan opeens maak ik kennis met de realiteit. En die realiteit heet: de-deadline-is-na-de-paasvakantie. Maar genoeg over school. Ik zit nu eenmaal zo in elkaar, en ik geloof dat er nog zo een oneindig veel andere mensen zijn die dit probleem ook kennen.